Wielostronne tłumaczenia wielojęzyczne, napisy i teksty pl. Multilateral multilanguage translation (multiple subtitles lyrics) MULTI SUB BABEL - WSHORAN multilingual international songs and movies from around the world (polyglot)
Ningen no joken 人間 の 條件 - The Human Condition (No Greater Love) Dola człowiecza (Człowieczy los - Nie ma większej miłości) FILMWEB: 8,5 reżyseria: Masaki Kobayashi scenariusz: Zenzo Matsuyama gatunek: Dramat Wojenny produkcja: Japonia 1959-62 CB muzyka: Chûji Kinoshita zdjęcia: Yoshio Miyajima studio: Ninjin Club - Shôchiku Eiga ponad 10 godzinna trylogia składająca się z 6 - 1,5 h epizodów na podstawie sześciotomowej powieści wydanej w latach 1956-1958 przez Junpei Gomikawę
OBSADA: Tatsuya Nakadai jako Kaji Michiyo Aratama Michiko Keiji Sada Kageyama
Druga wojna światowa. Kaji, japoński pacyfista, to humanista-idealista, który uniknął powołania do wojska godząc się zarządzać kopalnią żelaza. Pragnie poprawić dolę pracujących tam robotników i jeńców chińskich. Wierzy, że w ten sposób poprawi się również wydajność pracy. Jego podejście jednak nie znajduje akceptacji u wszystkich swoich rodaków. Nie będąc w stanie stawić czoła potwornym konsekwencjom wobec własnego sumienia, zostaje przekształcony przez próby kompromisu przez nieludzki system szkolenia, zgodnie z wymogami japońskiej wojny w bezwzględnego żołnierza, kosztem swoich idei i poglądów oraz bliskich.
Człowieczy los - podąża drogą dobrej woli, ale naiwny Kaji, który godzi się zostać kierownikiem obozu pracy jako żołnierz Armii Cesarskiej, kończy jako sowiecki jeniec wojenny. Bezustannie próbując wznieść się ponad skorumpowany system, Kaji raz po raz uznaje własną moralność za przeszkodę, a nie za wartość samą w sobie.
STRESZCZENIE:
Nie ma większej miłości
Pierwszy film, Nie ma większej miłości (1959), zaczyna się sceną gdy Kaji poślubia swoją ukochaną Michiko, pomimo swoich obaw o przyszłość. Następnie para przenosi się do dużej kopalni wydobywczej w skolonizowanej przez Japonię Mandżurii, gdzie Kaji jest pracownikiem nadzorczym przydzielonym do kontrolowania przydzielonej mu siły roboczej w postaci chińskich więźniów. Próbuje, ale ostatecznie, nie pogodzi swoich humanistycznych ideałów z brutalną rzeczywistością pracy przymusowej w systemie imperialnym. Film kończy się, gdy zostaje powołany do służby wojskowej, aby jego przełożeni mogli usunąć jego niepokojącą i niewygodną obecność w obozie pracy.
Droga do wieczności
W drugim filmie, Kaji, utraciwszy zwolnienie ze służby wojskowej, za ochronę chińskich więźniów przed niesprawiedliwą karą, zostaje wcielony do japońskiej armii Kwantuńskiej. Pod zarzutem lewicowych sympatii Kaji otrzymuje najcięższe obowiązki w swojej grupie rekrutacji wojskowej, pomimo jego doskonałych wyników strzeleckich i silnej dyscypliny koszarowej. Jego żona Michiko prosi o zrozumienie w liście do jego dowódcy, a następnie osobiście przyjeżdża do Kaji z bardzo nietypową wizytą w jego placówce wojskowej, aby okazać mu miłość i solidarność. Kaji rozważa ucieczkę ze swoim przyjacielem Shinjo, który jest podobnie podejrzany z powodu aresztowania brata za działania komunistyczne. Nie wierząc jednak, że dezercja doprowadzi go do wolności i przez wierność żonie, Kaji ostatecznie zobowiązuje się do kontynuowania służby wojskowej pomimo znęcania się nad nim przez żołnierzy i przełożonych. Kiedy Obara, słabo widzący, najsłabszy żołnierz w jednostce Kaji, zabija się po tym, jak kłopoty z domu, są spotęgowane przez nieustanne kary i upokorzeniem ze strony innych żołnierzy, Kaji żąda postępowania dyscyplinarnego ze strony przełożonych wobec Yoshidy, dowódcy oddziałów frontowych, który popchnął Obarę do samobójstwa. Podczas gdy Yoshida nie jest zdyscyplinowany, Kaji pomaga przypieczętować swój los, odmawiając ratowania okrutnego żołnierza, gdy obaj mężczyźni są uwięzieni w ruchomych piaskach, podczas pogoni za Shinjo, który w końcu wykorzystał okazję do opuszczenia obozu. Kaji zostaje zwolniony ze szpitala w związku z incydentem z ruchomymi piaskami i zostaje przewieziony na front ze swoją jednostką. Kaji dostaje polecenie wyszkolenia grupy nowych rekrutów i awans. Przyjmuje to zadanie pod warunkiem, że jego ludzie zostaną oddzieleni od grupy weteranów, którzy praktykują intensywne okrucieństwo, jako karę za najdrobniejsze wykroczenia. Często biorąc karę za swoich ludzi, Kaji jest osobiście bity wielokrotnie przez tych weteranów, pomimo jego osobistego związku z podporucznikiem Kageyamą. Zdemoralizowany przez upadek Okajimy i nieustannie walczący z weteranami, Kaji i większość jego ludzi zostaje wysłanych na miesięczny detal okopowy. Ich praca zostaje przerwana przez atak armii sowieckiej, który powoduje ciężkie japońskie straty i śmierć Kageyamy. Zmuszony do obrony płaskiego terenu z niewielką ilością okopów i zaledwie lekkim uzbrojeniem, japońskie oddziały zostały pokonane przez sowieckie czołgi, a wielu ludzi ginie. Kaji przeżywa bitwę, ale jest zmuszony zabić rozwścieczonego japońskiego żołnierza gołymi rękami, aby uniemożliwić sowieckim żołnierzom odkrycie swojej pozycji. Film kończy się sceną gdy Kaji krzycząc "Jestem potworem, ale wciąż żyję!" rozpaczliwie poszukuje innych Japończyków, którzy przeżyli. Modlitwa Żołnierza
Ostatni film z trylogii (1961). Siły japońskie pokonane podczas wydarzeń z drugiego filmu, a Kaji i niektórzy towarzysze próbują uniknąć przechwycenia przez siły sowieckie i znaleźć, by dołączyć, resztki armii Kwantuńskiej w Południowej Mandżurii. Po pchnięciu bagnetem rosyjskiego żołnierza, Kaji jest coraz bardziej chory i postanawia porzucić wszelkie nadzieje do przyłączenia się do armii. Zamiast tego dowodzi innymi żołnierzami i rosnącą liczbą cywilnych uchodźców, którzy próbują uciec z piekła, by wrócić do swoich domów. Zagubieni w gęstym lesie Japończycy zaczynają walczyć, ale ostatecznie wielu umiera z głodu, trujących grzybów i samobójstw. Wynurzając się z lasu na swoich ostatnich nogach, Kaji i uchodźcy napotykają regularne wojska japońskie, które odmawiają im jedzenia, jak gdyby byli dezerterami. Kontynuując dalej na południe, Kaji i jego z kolegami, znajdują dobrze zaopatrzony dom wiejski, który wkrótce okazuję się zasadzką chińskich bojowników chłopskich. Prostytutka, której Kaji okazał dobroć, zostaje zabita przez tych partyzantów, a Kaji ślubuje walczyć raczej, niż uciekać. Jednak, pokonani przez nowo uzbrojonych chińskich żołnierzy, Kaji i jego towarzysze prawie wybici, zmuszeni są przejść przez płonące pole pszenicy, aby przeżyć. Następnie Kaji spotyka grupę pięćdziesięciu japońskich żołnierzy, którzy próbują wznowić walkę w sojuszu z Czang Kaj-szekiem, którego, jak sądzą, będą wspierać siły amerykańskie, w wojnie domowej przeciwko wspieranym przez Rosjan komunistom Mao. Kaji, zwolennik pacyfizmu i socjalizmu, odrzuca tę strategię jako błędną i skazaną na niepowodzenie. Ostatecznie Kaji i grupa japońskich żołnierzy, których liczba wzrosła do piętnastu, walcząc z rosyjskim patrolem odnajdują obozowisko kobiet i starców, którzy szukają ochrony. Kaji zostaje zmuszony do dalszej wędrówki w poszukiwaniu żony, jednak w końcu postanawia poddać się sowieckim siłom, gdy zostanie otoczony. Schwytany przez Armię Czerwoną i poddany przesłuchaniu, by potwierdzić i przyjąć na siebie odpowiedzialność za przemoc wymierzoną Chińczykom w pierwszym filmie, Kaji i jego protegowany Terada opierają się także nadzorujących jeńców, japońskim oficerom, którzy prowadzą obóz pracy we współpracy z siłami sowieckimi. Podczas gdy taki opór to nic więcej niż zbieranie śmieci Rosjan, za skrawki jedzenia i znoszenie opału, w celu ochrony przed coraz zimniejszą pogodą, Kaji zostaje okrzyknięty sabotażystą i osądzony przez sowiecki trybunał na ciężkie roboty. Ze skorumpowanym tłumaczem i bez żadnych innych możliwości rozmowy z rosyjskimi oficerami, z którymi czuje ideologiczne sympatie, Kaji coraz bardziej rozczarowuje się warunkami panującymi w obozie i komunistyczną propagandą. Kiedy Terada zostaje doprowadzony do wyczerpania i śmierci przez ostre traktowanie od współpracującego oficera Kirihary, Kaji postanawia zabić tego człowieka, a następnie uciec. Nadal marząc o znalezieniu swojej żony, ucieka jako wrak człowieka, bezwartościowy żebrak i jako "japoński diabeł" dla chińskich chłopów. Kaji ostatecznie ulega zimnu i umiera na rozległych pustkowiach pokrytych śniegiem.
Wielostronne tłumaczenia wielojęzyczne, napisy i teksty pl. Multilateral multilanguage translation (multiple subtitles lyrics)
MULTI SUB BABEL - WSHORAN
multilingual international songs and movies from around the world (polyglot)
Ningen no joken 人間 の 條件 - The Human Condition (No Greater Love)
Dola człowiecza (Człowieczy los - Nie ma większej miłości)
FILMWEB: 8,5
reżyseria: Masaki Kobayashi
scenariusz: Zenzo Matsuyama
gatunek: Dramat Wojenny
produkcja: Japonia 1959-62 CB
muzyka: Chûji Kinoshita
zdjęcia: Yoshio Miyajima
studio: Ninjin Club - Shôchiku Eiga
ponad 10 godzinna trylogia składająca się z 6 - 1,5 h epizodów
na podstawie sześciotomowej powieści wydanej w latach 1956-1958 przez Junpei Gomikawę
OBSADA: Tatsuya Nakadai jako Kaji
Michiyo Aratama Michiko
Keiji Sada Kageyama
Druga wojna światowa. Kaji, japoński pacyfista, to humanista-idealista, który uniknął powołania do wojska godząc się zarządzać kopalnią żelaza.
Pragnie poprawić dolę pracujących tam robotników i jeńców chińskich. Wierzy, że w ten sposób poprawi się również wydajność pracy. Jego podejście jednak nie znajduje akceptacji u wszystkich swoich rodaków. Nie będąc w stanie stawić czoła potwornym konsekwencjom wobec własnego sumienia, zostaje przekształcony przez próby kompromisu przez nieludzki system szkolenia, zgodnie z wymogami japońskiej wojny w bezwzględnego żołnierza, kosztem swoich idei i poglądów oraz bliskich.
Człowieczy los - podąża drogą dobrej woli, ale naiwny Kaji, który godzi się zostać kierownikiem obozu pracy jako żołnierz Armii Cesarskiej, kończy jako sowiecki jeniec wojenny. Bezustannie próbując wznieść się ponad skorumpowany system, Kaji raz po raz uznaje własną moralność za przeszkodę, a nie za wartość samą w sobie.
STRESZCZENIE:
Nie ma większej miłości
Pierwszy film, Nie ma większej miłości (1959), zaczyna się sceną gdy Kaji poślubia swoją ukochaną Michiko, pomimo swoich obaw o przyszłość.
Następnie para przenosi się do dużej kopalni wydobywczej w skolonizowanej przez Japonię Mandżurii, gdzie Kaji jest pracownikiem nadzorczym przydzielonym do kontrolowania przydzielonej mu siły roboczej w postaci chińskich więźniów. Próbuje, ale ostatecznie, nie pogodzi swoich humanistycznych ideałów z brutalną rzeczywistością pracy przymusowej w systemie imperialnym. Film kończy się, gdy zostaje powołany do służby wojskowej, aby jego przełożeni mogli usunąć jego niepokojącą i niewygodną obecność w obozie pracy.
Droga do wieczności
W drugim filmie, Kaji, utraciwszy zwolnienie ze służby wojskowej, za ochronę chińskich więźniów przed niesprawiedliwą karą, zostaje wcielony do japońskiej armii Kwantuńskiej. Pod zarzutem lewicowych sympatii Kaji otrzymuje najcięższe obowiązki w swojej grupie rekrutacji wojskowej, pomimo jego doskonałych wyników strzeleckich i silnej dyscypliny koszarowej. Jego żona Michiko prosi o zrozumienie w liście do jego dowódcy, a następnie osobiście przyjeżdża do Kaji z bardzo nietypową wizytą w jego placówce wojskowej, aby okazać mu miłość i solidarność. Kaji rozważa ucieczkę ze swoim przyjacielem Shinjo, który jest podobnie podejrzany z powodu aresztowania brata za działania komunistyczne. Nie wierząc jednak, że dezercja doprowadzi go do wolności i przez wierność żonie, Kaji ostatecznie zobowiązuje się do kontynuowania służby wojskowej pomimo znęcania się nad nim przez żołnierzy i przełożonych.
Kiedy Obara, słabo widzący, najsłabszy żołnierz w jednostce Kaji, zabija się po tym, jak kłopoty z domu, są spotęgowane przez nieustanne kary i upokorzeniem ze strony innych żołnierzy, Kaji żąda postępowania dyscyplinarnego ze strony przełożonych wobec Yoshidy, dowódcy oddziałów frontowych, który popchnął Obarę do samobójstwa. Podczas gdy Yoshida nie jest zdyscyplinowany, Kaji pomaga przypieczętować swój los, odmawiając ratowania okrutnego żołnierza, gdy obaj mężczyźni są uwięzieni w ruchomych piaskach, podczas pogoni za Shinjo, który w końcu wykorzystał okazję do opuszczenia obozu. Kaji zostaje zwolniony ze szpitala w związku z incydentem z ruchomymi piaskami i zostaje przewieziony na front ze swoją jednostką.
Kaji dostaje polecenie wyszkolenia grupy nowych rekrutów i awans. Przyjmuje to zadanie pod warunkiem, że jego ludzie zostaną oddzieleni od grupy weteranów, którzy praktykują intensywne okrucieństwo, jako karę za najdrobniejsze wykroczenia. Często biorąc karę za swoich ludzi, Kaji jest osobiście bity wielokrotnie przez tych weteranów, pomimo jego osobistego związku z podporucznikiem Kageyamą. Zdemoralizowany przez upadek Okajimy i nieustannie walczący z weteranami, Kaji i większość jego ludzi zostaje wysłanych na miesięczny detal okopowy. Ich praca zostaje przerwana przez atak armii sowieckiej, który powoduje ciężkie japońskie straty i śmierć Kageyamy. Zmuszony do obrony płaskiego terenu z niewielką ilością okopów i zaledwie lekkim uzbrojeniem, japońskie oddziały zostały pokonane przez sowieckie czołgi, a wielu ludzi ginie. Kaji przeżywa bitwę, ale jest zmuszony zabić rozwścieczonego japońskiego żołnierza gołymi rękami, aby uniemożliwić sowieckim żołnierzom odkrycie swojej pozycji. Film kończy się sceną gdy Kaji krzycząc "Jestem potworem, ale wciąż żyję!" rozpaczliwie poszukuje innych Japończyków, którzy przeżyli.
Modlitwa Żołnierza
Ostatni film z trylogii (1961). Siły japońskie pokonane podczas wydarzeń z drugiego filmu, a Kaji i niektórzy towarzysze próbują uniknąć przechwycenia przez siły sowieckie i znaleźć, by dołączyć, resztki armii Kwantuńskiej w Południowej Mandżurii. Po pchnięciu bagnetem rosyjskiego żołnierza, Kaji jest coraz bardziej chory i postanawia porzucić wszelkie nadzieje do przyłączenia się do armii. Zamiast tego dowodzi innymi żołnierzami i rosnącą liczbą cywilnych uchodźców, którzy próbują uciec z piekła, by wrócić do swoich domów. Zagubieni w gęstym lesie Japończycy zaczynają walczyć, ale ostatecznie wielu umiera z głodu, trujących grzybów i samobójstw. Wynurzając się z lasu na swoich ostatnich nogach, Kaji i uchodźcy napotykają regularne wojska japońskie, które odmawiają im jedzenia, jak gdyby byli dezerterami. Kontynuując dalej na południe, Kaji i jego z kolegami, znajdują dobrze zaopatrzony dom wiejski, który wkrótce okazuję się zasadzką chińskich bojowników chłopskich. Prostytutka, której Kaji okazał dobroć, zostaje zabita przez tych partyzantów, a Kaji ślubuje walczyć raczej, niż uciekać. Jednak, pokonani przez nowo uzbrojonych chińskich żołnierzy, Kaji i jego towarzysze prawie wybici, zmuszeni są przejść przez płonące pole pszenicy, aby przeżyć. Następnie Kaji spotyka grupę pięćdziesięciu japońskich żołnierzy, którzy próbują wznowić walkę w sojuszu z Czang Kaj-szekiem, którego, jak sądzą, będą wspierać siły amerykańskie, w wojnie domowej przeciwko wspieranym przez Rosjan komunistom Mao. Kaji, zwolennik pacyfizmu i socjalizmu, odrzuca tę strategię jako błędną i skazaną na niepowodzenie. Ostatecznie Kaji i grupa japońskich żołnierzy, których liczba wzrosła do piętnastu, walcząc z rosyjskim patrolem odnajdują obozowisko kobiet i starców, którzy szukają ochrony. Kaji zostaje zmuszony do dalszej wędrówki w poszukiwaniu żony, jednak w końcu postanawia poddać się sowieckim siłom, gdy zostanie otoczony.
Schwytany przez Armię Czerwoną i poddany przesłuchaniu, by potwierdzić i przyjąć na siebie odpowiedzialność za przemoc wymierzoną Chińczykom w pierwszym filmie, Kaji i jego protegowany Terada opierają się także nadzorujących jeńców, japońskim oficerom, którzy prowadzą obóz pracy we współpracy z siłami sowieckimi. Podczas gdy taki opór to nic więcej niż zbieranie śmieci Rosjan, za skrawki jedzenia i znoszenie opału, w celu ochrony przed coraz zimniejszą pogodą, Kaji zostaje okrzyknięty sabotażystą i osądzony przez sowiecki trybunał na ciężkie roboty. Ze skorumpowanym tłumaczem i bez żadnych innych możliwości rozmowy z rosyjskimi oficerami, z którymi czuje ideologiczne sympatie, Kaji coraz bardziej rozczarowuje się warunkami panującymi w obozie i komunistyczną propagandą. Kiedy Terada zostaje doprowadzony do wyczerpania i śmierci przez ostre traktowanie od współpracującego oficera Kirihary, Kaji postanawia zabić tego człowieka, a następnie uciec. Nadal marząc o znalezieniu swojej żony, ucieka jako wrak człowieka, bezwartościowy żebrak i jako "japoński diabeł" dla chińskich chłopów. Kaji ostatecznie ulega zimnu i umiera na rozległych pustkowiach pokrytych śniegiem.